Praktijk MiK
Milla de Kampenstraat 15
5248 AR Rosmalen
Je kunt per e-mail contact met mij opnemen via linda@praktijkmik.nl.
Brief 2
Lieve Malanca,
Ik heb je brief wel 100 keer gelezen. En hij raakt me op nog veel meer manieren.
Op de avond dat mijn zoon ‘kanker kreeg’, belde de SEH van het ziekenhuis.
Of ik de moeder was en hij die middag bloed had geprikt. En dat we die avond (het was al bijna 20 uur) naar het ziekenhuis moesten komen. Nee, niet morgen pas.
Bam! Leukemie.
Een overspoelende golf angst en verdriet ging zo hard door me heen dat ik niets meer voelde. ‘Zorg dat je in Utrecht komt, Linda. Dat is de beste plek, dus daar moet je zijn’, zei de vriend die ik belde.
Maar ik hoefde er niet voor te zorgen, lieve Malanca. Het werd al geregeld. En de volgende ochtend, er was die avond geen plaats, vertrokken we met de ambulance vanuit Den Bosch naar het Prinses Máxima Centrum voor Kinderoncologie.
Mijn man en ik sliepen om de beurt in het ziekenhuis. Het daar zijn voelde als een soort life-line. De beste plek van Nederland ging als een mantra door me heen. En ik zocht naar allerlei signalen (mijn professionele blik deed ook nog lekker mee) en naar allerlei bewijzen dat dit inderdaad zo was. 600 kinderen met kanker in Nederland ieder jaar, las ik. Eén op de 4 overlijdt. 25%. Ik werd er misselijk van en hield me vast aan mijn life-line: zoveel mogelijk in het ziekenhuis zijn. Had jij eigenlijk een life-line, Malanca?
Ondertussen stond ik een soort van ‘open’ vanwege de opdracht die ik net daarvoor met een paar van onze collega’s bij Ondersteuningsteam Zorg voor de Jeugd (OZJ) had afgerond. We hadden ouders en kinderen geïnterviewd die een jaar eerder te maken hadden gehad met de sluiting van De Hoenderloo Groep. En hen gevraagd hoe het nu met hen ging. Kinderen met hele moeilijke dingen, die vanwege sluiting van een jeugdzorglocatie een plekje moesten krijgen. Kinderen die niet voor niets daar zaten en voor wie de plekken niet voor het oprapen lagen. Hun verhalen hadden diepe indruk op me gemaakt. Ik had de rapportage net klaar. Gelukkig.
De beste plek van Nederland, ging steeds opnieuw door me heen. Moeder van een zoon met hele moeilijke dingen. Net als jij lieve Malanca. Alleen niet op de beste plek van Nederland. En ik schaamde me omdat ik blij was dat wij daar wel waren.
Liefs, Linda