Kleine dingen....
'Ik had me nooit gerealiseerd dat zulke kleine dingen zoveel verschil kunnen maken....'
Het ziekteproces van mijn zoon heeft een schat aan ervaringen opgeleverd. Ervaringen die mij niet alleen als moeder maar ook als professional hebben veranderd. Want ik heb ervaren hoe kleine dingen maken dat je je in een ellendige periode gezien, gehoord en verbonden voelt. En dat blijkt niet in grootse of meeslepende dingen te zitten, in correct geformuleerde hoogdravende zinnen of de juiste gesprekstechnieken. Maar in ogenschijnlijk kleine dingen als een opmerking, een vraag, een grapje of een liefdevol gebaar.
Ik kan er uren over vertellen. Want ik heb wel 1000 voorbeelden. Gisteravond vertelde ik over Frank van 'team eten en drinken' in het ziekenhuis. Frank, die mijn zoon tijdens de eerste opnamedag liefdevol uitlegde hoe zijn smaak zou gaan veranderen door alle chemo. Dat hij álles mocht bestellen en proberen, omdat het belangrijk was dat hij kon ontdekken wat wel en niet lekker of 'te doen' was. En dat hij zijn bord nóóit leeg hoefde te eten.
Ik vertelde over de mensen aan de telefoon, die nooit zuchten als ik bel. Die altijd heel rustig zeggen 'ik ga even iemand voor u zoeken'. En hoe kalm ik daarvan word... en daardoor tegenwoordig al kalmeer als ik het muziekje van de wachtstand hoor.
Ik vertelde dit aan een zaal vol 'collega-zorgprofessionals'. Want gisteravond speelde ADEM Theaterproducties de voorstelling OPGELUCHT voor mensen van VieCuri Medisch Centrum. Een voorstelling die gaat over 'op adem komen, kwetsbaar zijn, veerkracht, je hoofd leegmaken en verschil maken'. En hoe belangrijk dat is.
In het nawoord kon ik vanuit mijn perspectief als moeder en zorgprofessional delen hoe ik me nooit gerealiseerd had wat nu echt verschil maakte. Die kleine dingen! En dat ik als moeder het 'kalme brein' van de ander nodig had gehad om overeind te blijven. Dat ik als professional al jaren bezig was met dit onderwerp vanuit de diverse functies die ik heb bekleed, maar de waarde daarvan nog meer in de praktijk heb ervaren vanuit mijn moeder-perspectief.
Na afloop werd ik opgewacht door twee IC-verpleegkundigen die me met tranen in hun ogen vertelden dat ze zich nooit hadden gerealiseerd dat verschil maken in zulke kleine dingen zit. Ja, daar zit het echt! En hoe fijn is het om dat te weten.
Dus lieve collega's, zorg ervoor dat je af en toe rustig ademhaalt en geniet van de kleine dingen die je kunt bieden. Want jouw kalme brein is goud waard.
En hierbij een oproep aan alle bestuurders, CEO's en beleidsmakers: jullie kunnen verschil maken door je professionals ademruimte te bieden. Bijvoorbeeld door een theatervoorstelling als startpunt om hier meer bewust bij stil te staan! Neem gerust contact op met Madeleine Kremers voor meer informatie.
#waarhetechtovergaat
#spreker
#event